kobieta asertywna

KIM DLA CIEBIE JEST KOBIETA ASERTYWNA?

Kim jest kobieta asertywna ? Kobieta, która dokładnie wie czego chce. Kobieta, która niczego i nikogo się nie boi. Kobieta, która bezwstydnie spełnia swoje pragnienia. Kobieta asertywna, to taka która nie boi się powiedzieć „nie”. Kobieta, która jest pewna swoich wyborów. Jest, wie dlaczego jest tak, a nie inaczej. Nie martwi się opinią innych. Ufa sobie. To również osoba, która wie czym jest radykalna samoakceptacja

Czy kobieta asertywna to również feministka?

Obecnie wiele osób błędnie szufladkuje kobiety asertywne do grona feministek. Czy każda kobieta asertywna musi od razu być feministką? Oczywiście, że nie. To, że otwarcie bronisz swojego zdania, to, że potrafisz jasno i stanowczo wyznaczyć swoje granice, nie czyni cię jeszcze feministką. W końcu fakt, że jesteś asertywna i potrafisz powiedzieć „nie” nawet w patowych chwilach nie powoduje, że trzeba cię od razu wrzucać do wora razem z walecznymi i wojującymi feministkami. Sprawdź, dlaczego ludzie mylą asertywność z feminmem.

Zimna suka, bezwględna karierowiczka, czy kobieta asertywna?

Skoro potrafisz być kobietą asertywną, pewnie często zdarza ci się usłyszeć, że jesteś nieczuła. Chłodna, zimna suka, która myśli tylko o sobie. Dlaczego ludzie w ten sposób nadal postrzegają kobietę, która ma śmiałość decydować samodzielnie? Czy dbanie o własny komfort, tyłek i spokój jest jednoznaczny z egoizmem? Nawet jeśli jako kobieta asertywna, musisz czasem być egoistką, nadal nie widzę powodu, dla którego miałabyś być obrażana i określana niewybrednymi epitetami. Asertywność niektórych boli, mocniej niż myślenie, ale z tym już nic nie zrobisz, niestety.

Zdziwaczała idiotka! Dlaczego kobieta asertywna wzbudza emocje?

A co jeśli posuniesz się o krok dalej i nie będziesz podążała drogą, którą zmierzają wszyscy? Być może bojkotujesz święta, stosujesz wysublimowaną dietę, lub robisz coś, co w oczach innych uchodzi za ekscentryczne. Czy tylko dlatego, że jesteś inna – jakaś, masz być odbierana jako zdziwaczała idiotka? Czy bycie asertywną, kiedy nie masz między nogami kutasa, nadal musi szokować? Dlaczego mówienie wprost, tego co się myśli – nadal jest odbierane jako niestosowne dla kobiety? Ponad sto lat feminizmu i emancypacji o najwidoczniej nadal za mało, aby uznać że świadoma kobieta, która wie czego chce, która nie godzi się na zachowywanie wedle czyjegoś klucza, nadal uchodzi za niekulturalną, złą, wredną i nieokrzesaną.

Nie widzę nic złego w niewinnym macaniu fiuta

NIE przeciwko hipokryzji

Jeśli jesteś kobietą asertywną, na pewno niejednokrotnie spotkałaś się z sytuacjami, w których gorzko żałowałaś swoich wyborów. O czym mówię? Te wszystkie imieniny ciotek, na których nie przyodziałaś odpowiedniego ubrania (czytaj czegoś skromnego i w stonowanych kolorach – jednym słowem tego, czego we własnej garderobie nie uznajesz). Albo ten moment, kiedy musiałaś grzecznie (dla dobra innych), za to w sposób dosadny odmówić pomocy przy dziecku, wyborze mieszkania, czy zdecydowaniu o kierunku studiów.

Te wszystkie chwile kiedy odważyłaś się skrytykować szownistyczne dowcipy lub zjechałaś od góry do dołu „pomysł”, który mówiąc delikatnie godził w twoją wrażliwość. Albo, kiedy po latach przestałaś tłumaczyć się ze swoich wyborów – po prostu.  A te momenty, kiedy nie zrobiłaś czegoś mimo nacisków otoczenia? Te wszystkie lamenty, komentarze na temat własnej indywidualności? Trochę się tego uzbierało, jak u każdej asertywnej osoby.

Kobieta asertywna – to ja

Trudna, wyboista droga, z wieloma ślepymi uliczkami, albo takimi ścieżkami, na których raptem wszystko się kończy. Nie powiem, żeby moja droga do asertywności,  a tym samym samodzielności była łatwa. Na każdym etapie życia, w każdej większej grupie musiałam od nowa i nieustannie przedzierać się przez masę konformistów, którzy widzieli mnie po swojej stronie. W podstawówce zaliczyłam szkołę życia, takie preludium do dojrzałej i kobiecej asertywności, kiedy to koleżaneczki z klasy (te które na co dzień nie zauważały) chciały wykorzystać do odpisywania lekcji, lub ściągania na klasówkach. Albo najzwyczajniej w świecie zrobić ze mnie dziewczynkę na ich posyłki. Lekko nie było, ale myśl że jednak postępuje zgodnie z własnymi przekonaniami mnie umacniała, że postępuję słusznie.

Trudne przeżycia wzmacniają

Takich momentów, które hartowały moją asertywność, było naprawdę wiele. Czasem mam wrażenie, że niektóre rzeczy które mnie wyróżniały na tle innych, nie do końca były moją decyzją. Kwestia mody i ubierania (rzeczy szalenie ważnej na poziomie edukacji, szczególnie dla nastolatek) w dużej mierze wynikała z biedy, a nie mojego manifestu indywidualności. Później tłumaczenie się na każdym kroku z tego, że dziewczyna trenuje judo – przecież to takie męskie. Na macie musiałam nieustannie walczyć o pozycję i traktowanie na równi. Tutaj na szczęście sprawa wyjaśniała się po pierwszym sparingu (kiedy „męski mężczyzna” dostał manto od dziewczyny) lub po treningu, kiedy inni faceci wymiękali, a ja nadal dawałam radę…

Asertywna postawa wobec wyborów życiowych to coś, za co szczególne dziękuję mojej mamie. To ona latami utwierdzała mnie w przekonaniu, że sama najlepiej wiem czego potrzebuję i co będzie dla mnie najlepsze. Ta bezgraniczna akceptacja dziecka: z jego wszystkimi wadami i zaletami, to coś najlepszego co może dać dziecku tylko matka.

Asertywna, czyli jaka?

Kobieta asertywna. Kobieta, która dokładnie wie czego chce. Kobieta, która niczego i nikogo się nie boi. Kobieta, która bezwstydnie spełnia swoje pragnienia. Kobieta asertywna, to tak która nie boi się powiedzieć „nie”. Kobieta, która jest pewna swoich wyborów. Jest, wie dlaczego jest tak, a nie inaczej. Nie martwi się opinią innych. Ufa sobie. To również kobieta silna zewnątrz, ale krucha w środku. Kobieta asertywna to walka dwóch żywiołów. To miłość i nienawiść w jednym ciele. To spokój i wybuchowość w jednej głowie. To radość i niepokój jednej duszy. Kobieta asertywna, to ja – głodna życia, pewna siebie, pragnąca zawsze jednego: móc pozostać sobą mimo wszystko. To również osoba, która wie jak budować pewność siebie.

A dla ciebie kim jest kobieta asertywna?

0 0 votes
Ocena
Subscribe
Powiadom o
guest

36 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Och Wychowanie
Och Wychowanie
7 lat temu

Z tą asertywnością to jednak warto trochę uważać, bo bardzo blisko od asertywności do agresywności. No, ale może jestem przewrażliwiona …

Adrian Today
7 lat temu
Reply to  Och Wychowanie

hmmmm….. ?

Nieidealna Anna
7 lat temu
Reply to  Adrian Today

Ja agresywna? No way. Odniosłaś takie wrażenie?

Adrian Today
7 lat temu

nie odniosłam ;P

Nieidealna Anna
7 lat temu
Reply to  Och Wychowanie

Ja agresywna? No way. Odniosłaś takie wrażenie?

Justyna
7 lat temu

Dałaś czadu, kochana! Jestem pod wrażeniem. To mocny i dający do myślenia tekst. Ja asertywności nadal się uczę, nadal ciężko jest mi w niektórych sytuacjach być tą, która bezwstydnie dąży do swojego celu. Ale kiedyś usłyszałam o sobie opinię „zimna suka” xD W sumie to było od faceta, którego olałam, więc może dlatego tak powiedział? Nieczuła, zimna – takie ładne epitety, ale mi dają do zrozumienia, że ktoś potrafi walczyć o swoje, nikogo się nie boi itd. Dla mnie poniekąd blog jest taką szkołą życia. Wiele razy zastanawiam się, czy kliknąć „opublikuj”, jednak biorę to na klatę. Wiem, że tego potrzebuję, wiem że chcę to robić i niech się inni śmieją, uważają mnie za dziwaka i ekscentryczkę. Nie mam zamiaru wyrzekać się swojej osobowości, bo to się innym nie podoba. Przepiękna fotka w nagłówku <3

Nieidealna Anna
7 lat temu
Reply to  Justyna

Masz racje blogowanie to jedna, wielka szkoła życia i asertywności. Ach facet, którego amory odrzuciłaś miał prawo poczuć się urażony, ale epitety go nie usprawiedliwiają.Niektórzy mają klasę, a inni nie ;D Dziękuję za komplement na temat zdjęcia. Trochę się obawiałam hejtu, ale jakoś bokiem przeszło, więc nie jest tak źle. Przepraszam za obsuwę w dyskusji – dzieci mnie absorbują :*

Maga
7 lat temu

Jaka w tym tekście jest moc! Będę do niego wracać w ramach treningu asertywności. Women power i do przodu!!! 😀

Nieidealna Anna
7 lat temu
Reply to  Maga

Ciesze się, że jest nas więcej 🙂 Pierś do przodu i jedziemy <3

naszebabelkowo.blogspot.com
naszebabelkowo.blogspot.com
7 lat temu

Niesamowity tekst – zresztą, tylko na takie tu u Ciebie trafiam 🙂 Ja w czasach nastoletnich miałam bardzo duże problemy z asertywnością – nie potrafiłam odmówić, stanowczo wyrazić swojego zdania czy protestu, często „podkładałam się”, żeby nie zrobić komuś przykrości albo żeby ktoś nie przestał mnie lubić czy akceptować. To wszystko wynikało pewnie z kompleksów, których miałam wtedy co niemiara – i z których na szczęście jestem już wyleczona. W późniejszym okresie mojego życia wielkiej asertywności nauczyła mnie…moja niepłodność – bo to dzięki niej nauczyłam się nie pozwalać na to, żeby ktokolwiek nieproszony ładował się z buciorami w moje sprawy. Jedynie na gruncie zawodowym trochę mi tej asertywności nadal brakuje – ale zamierzam pracować nad tym po urlopie wychowawczym 😉

Nieidealna Anna
7 lat temu

Dziękuje Kochana, z twoich ust to prawdziwy komplement. Twoja historia jest niesamowita. To, że trudne doświadczenia nas umacniają i znajdujemy w sobie siłę o której wcześniej nie było mowy, jest fantastyczne. Bardzo się cieszę, że z każdym dniem jesteś silniejsza i bardziej świadoma siebie. A to, że potrafisz wprost mówić, o tabu jakim nadal na naszym polskim podwórku jest bezpłodność, powoduje, że mam ochotę cię po prostu wyściskać. Ekstra, mam nadzieję do zobaczenia na Blog Parenting w marcu ?<3

naszebabelkowo.blogspot.com
naszebabelkowo.blogspot.com
7 lat temu

Yes, Dear ! 🙂 Będę na Blog Parenting, więc na pewno gdzieś Cię tam wyłowię z tłumu 🙂

Kobietapo30
7 lat temu

Mocny tekst i fotka 🙂 Asertywność pozwala przetrwać w dzisiejszym świecie, ja nie wyobrazam sobie juz funkcjonowac bez niech, choc potrzebowalam czasu, zeby sie jej nauczyc

Nieidealna Anna
7 lat temu
Reply to  Kobietapo30

Mam wrażenie, że każda z nas potrzebuje na to czasu, a właściwie z każdym dniem uczymy się być jeszcze bardziej asertywne i silne 🙂

youcancallmeann
7 lat temu

Świetny tekst! Niektórzy nadal uważają, że każda kobieta ma przeżyć konkretny scenariusz: szkoła, studia, ślub, dzieci, wnuki, w międzyczasie jedna praca na etacie. No cóż, czasy się zmieniają i kobiety coraz bardziej wiedzą czego chcą i do tego dążą. Na szczęście coraz mniej osób widzi to jako ekstrawagancję 🙂 Pozdrawiam!

Nieidealna Anna
7 lat temu

Dziękuję. Całe szczęście jest nas coraz więcej. Może i buntowniczki, może czasem nie do końca podoba się co mówimy, ale żyje nam się lepiej 🙂

Make Happy Life
7 lat temu

Tak dla asertywności, nie dla chamstwa. Niestety często ludzie mówią, że sa asertywni, są szczerzy, a w tym wszystkim są chamscy i niekulturalni. Popieram asertywność, każdy z nas ma prawo do swojego życia, do mówienia nie, do skupienia się na sobie, wyrażania swoich emocji. Tylko zawsze można to wszystko powiedzieć w dobrym tonie. 🙂

Nieidealna Anna
7 lat temu

No jasne, że to co mówisz to podstawa podstaw. Kultura zawsze powinna iść w parze nie tylko z byciem asertywnym, ale byciem człowiekiem w ogóle 🙂 Wiesz, nie do końca się zgodzę (niestety) z tym, że zawsze się da – każdemu w dobrym tonie wytłumaczyć swoje stanowisko. Przyjmuję zasadę, że 3 razy próbuję grzecznie, kulturalnie a czwartym razem albo się odcinam, albo walę mięchem, jeśli takowy akcent jest niezbędny 🙂

Monika Dudzik
7 lat temu

Asertywność… Zaczęłam się jej uczyć tak na dobre parę lat temu i początkowo strasznie opornie mi to szło. Najtrudniej zrobić ten pierwszy krok i jeszcze kilka następnych, a nie ma co ukrywać, że otoczenie temu nie sprzyja. Bo przecież wszytscy przyzwyczaili się, że byłaś przecież taką miłą i ugodową dziewczyną, a tu nagle zonk: zaczynasz mówić „nie” i dbać o własny tyłek. Potem robi się łatwiej, bo zauważasz, że gdy stanowczo wyznaczasz granice i nie płyniesz z prądem, nabierasz szacunku dla siebie, uczysz się siebie na nowo i odkrywasz w sobie rejony, o istnieniu których do tej porej nie miałaś pojęcia. Uświadamiasz sobie, że masz więcej siły niż do tej pory przypuszczałaś. Świetny tekst Anka!

Nieidealna Anna
7 lat temu
Reply to  Monika Dudzik

Monia, można powiedzieć że twoja historia to również moja historia, a pewnie większości z nas. Znam to doskonale, kiedy osoba pomocna, miła i uprzejma raptem mówi dość. Jak się wszyscy dziwią, jak się buntują i krytykują przeciwko twojej asertywności. Okrutna prawda jest taka, że ludzie uwielbiają wchodzić nam na głowę. Jeśli jasno nie wyznaczy się granicy to bieda. Wolę być odbierana jako dziwaczka, niż ciągle na nowo przeżywać te same dramaty 😀

Monika Dudzik
7 lat temu

Amen!

Urszula Mocarska
7 lat temu

Ja jestem pod wrażeniem Twojej asertywności i takiej dumy bijącej z twarzy. Rewelacja! 🙂

Nieidealna Anna
7 lat temu

Ula <3 dziękuję – powiem szczerze, trochę mi to zajęło, ale cieszę się, że wypracowałam w sobie sobie asertywność 🙂

trackback

[…] najlepsze materiały oraz dobraliśmy najtrwalszą technikę wykonywania nadruku. Oczywiście kobieta asertywna może odmówić, jednak fajnie kiedy najpierw przejrzy nasze wzory, a później podejmie decyzję. […]

Zaniczka
7 lat temu

Ten trening asertywności trzeba zacząć naprawdę wcześnie, żeby później potrafić iść swoją drogą. Ty Aniu idziesz 🙂 życzę Ci jak najmniej kłód pod nogami 🙂 <3

Basia / Pociąg do życia

W ogóle nie jestem asertywna. Winę tu ponosi moja wysoko rozwinięta empatia i stawianie potrzeb innych ponad swoje. A czasami nie jestem asertywna dla tak zwanego świętego spokoju. 🙂 Zamiast asertywności często stosuję dyplomację, wtedy jest wilk syty i owca cała. 🙂

halmanowa
7 lat temu

Jestem tylko w połowie asertywna – lepiej mi to wychodzi wobec ludzi obcych, gorzej wobec rodziny. Zdecydowanie nie potrafię odmówić mamie. Nawet, gdy akurat nie mam czasu, robię coś ważnego, a ona dzwoni z prośbą o pomoc i nie zapyta, czy mam teraz chwilę. Bo jak to mówią? Rodzinie się nie odmawia. Czy coś w ten deseń. W sumie nie winię jej za to, bo została wychowana w takim przeświadczeniu. Za to wśród obcych (zależy od danej osoby) nie dam sobie w kaszę dmuchać 🙂 Bardzo dobry wpis, odważny i asertywny!

trackback

[…] Jak można pomóc grubasowi? Czy ktoś, kto jest tłusty w ogóle ma ochotę się zmienić? Czy nada wierzysz w to, że są grubasy są szczęśliwe i żyją pełnią życia? Serio, pogodzili się z tym, że nie mieszczą się w standardowe ubrania, że ciężko im się schylić. Grubas na pewno wkurwia się na samego siebie, że znów się tak spocił, zmęczył i przegrał walkę z własną wolą. Bycie grubym, to taki niezręczny moment, kiedy głupio ci iść do sklepu i kupić batonika, zjeść na mieście kebaba, czy kawałek pizzy. To taki stan, kiedy wstydzisz się jeść z innymi, bo boisz się że wytkną ci wagę, apetyt czy rozmiar. Grubas wcale nie jest szczęśliwy, że jest gruby. Nikt tak naprawdę nie chce być gruby, brzydki, chory, niesprawny i ograniczony. Grubas to stan umysłu, a nie wskazówki wagi, dlatego zabij w sobie grubasa i żyj pełnią życia zanim obsesja wagi zabierze ci apetyt na więcej. Tekst pojawił się w ostatnim numerze Czasopisma Magnifier. Jeśli lubisz tematy związane z samoakceptacją i rozwojem emocjonalnym przeczytaj również tekst  kobieta asertywna. […]

trackback

[…] Kobieta asertywna i zdecydowana marzy o tym, aby chociaż raz w życiu zostać zdominowaną. Prawdziwy, męski mężczyzna, koniecznie niesamowicie umięśniony, wysoki i władczy. A gdyby tak wybrać się w jakąś podróż samochodem i złapać gumę. Wezwać do awarii niegrzecznego Pana Mechanika, ubrudzonego smarem, spoconego, naładowanego testosteronem. Gdyby tak maska zepsutego samochodu posłużyła w końcu do ostrego i namiętnego seksu na poboczu jakiejś pipidówy zabitej dechami? Gdyby Pan Mechanik posadził cię na masce, oplótł twoje nogi o swoje biodra i zainicjował małe trzęsienie ziemi, czy miałabyś coś przeciwko? Wydaje mi się żadna z nas nie oparła się pokusie wtulenia w męskie rozgrzane od silnika samochodu ciało… i na dodatek każda krzyczała by mało! Mało! […]

Edyta
Edyta
5 lat temu

Zawsze byłam uległa bałam się powiedzieć „nie”.jak już zdecydowałam się wyrażać swoje zdanie,myśleć też o sobie jako kobieta a nie robot zaprogramowany według innych – oberwałam mocno po głowie i życie rozpadło się w raz z moim ❤️ na tysiące kawałków.coz zostałam przy swoim i staram się być asertywna ,chodź zawsze /prawie zawsze za to obrywam .postanowiłam być asertywna i nic tego nie zmieni.

trackback

[…] postępowania chcesz przekazać swojemu dziecku? Czy wolisz, aby twój syn czy córka, nieraz ci asertywnie odmówili, czy marzysz o tym, by zawsze spełniali zachcianki innych? Czy jako matka marzysz o tym […]

trackback
4 lat temu

[…] co dzień jestem silna. Mówią o mnie kobieta asertywna. Prędzej działam niż pomyślę. Chodzące tornado, wulkan energii. I na ogół bardzo lubię w […]

trackback

[…] Kobieta asertywna […]

Shopping Cart
36
0
Would love your thoughts, please comment.x